el cuervo asul

10/30/2007

cerrando circulos



Y aquí estamos... otra vez... cerrando por fin lo que empecé hace tiempo y abriendo nuevos círculos...

4 años de curso de profes de yoga, 4 años de cau... aunke con diferentes resultados me han definido como persona y ahora puedo disfrutar de los resultados de uno y otro..

4 años, 4 años son mucho tiempo.. una sexta parte de mi vida... nunca ví el final y así de bote pronto, y empezando las negras, aki estoy... preguntándome qué círculos abrir... que centro tomar para volver a dar otra vuelta de 4 horas, días, meses, o años... quizás lo mejor sería un espiral? círculos circunflejos? o alguno que no tenga nada que ver?


como siempre la respuesta no la puedo dar yo.. sino otra vez WU WEI... dejarme fluir.. y que sea la vida la que decida por mi... y acostumbrarme al vacío y la inseguridad que produce no tener círculos abierto.. o el no saberlos detectar...
QUe la vida decida por mi sin caer en las garras poderosas del pasotismo sino ser plenamente consciente de las oportunidades que me ofrece en cualquier momento y saebrlas aprovechar

Uix... como se nota que he dormido poko hoy... perdonar por el rollo estilo autoayuda.. era por escribir algo.. je,je,je,ej

Petons!

5 Comments:

  • abans, quan no eres tan fashion, parlaves català...

    respecte el teu post, potser el k fa falta és el concepte mu --> desformular pregunta.

    Potser encarem les coses d'una forma estranya pq ens fem les preguntes inadequades.


    Per mi sempre seràs el jipi a qui els antidisturbis cridaven "John Lenon!!".

    By Blogger sil, at octubre 30, 2007  

  • mu? no acano d'entendre el concepte

    lo de castellá.... ah.. es que tinc amics fora de catalunya que tambe ho llegeixen. (encara que no deixin missatges EHEM!) i de tant en tant un post acastellà no fa mal, no?


    jeje .. realment va se run moment mágic... lo de John lennon... juas jua jaus

    By Blogger dellwoodbacker, at octubre 30, 2007  

  • noi, no sé si és estil autoajuda, però m'agrada com escrius!

    mira, acabo de rebre aquest fwd que copio aquí sota, que no és que tingui molta relació amb els teus cercles però que també em sembla força real...

    una abraçada

    gemma


    SÍNDROME DE LOS VEINTITANTOS

    Le llaman la "crisis del cuarto de vida". Te empiezas a dar cuenta que tu círculo de amigos es más pequeño que hace unos años.

    Te das cuenta de que cada vez es más difícil ver a tus amigos y coordinar horarios por diferentes cuestiones: trabajo, estudios,pareja,
    etc...

    Y cada vez disfrutas más de esa cervecita que sirve como excusa para charlar un rato. Las multitudes ya no son "tan divertidas"... hasta a veces te incomodan.

    Y extrañas la comodidad de la escuela, de los grupos, de socializar con la misma gente de forma constante.

    Pero te empiezas a dar cuenta que mientras algunos eran verdaderos amigos otros no eran tan especiales después de todo.

    Te empiezas a dar cuenta de que algunas personas son egoístas y que, a lo mejor, esos amigos que creías cercanos no son exactamente las mejores personas que has conocido y que la gente con las que has perdido contacto resultan ser amigos de los más importantes para ti.

    Ríes con más ganas, pero lloras con menos lágrimas, y con más dolor. Te rompen el corazón y te preguntas como esa persona que amaste tanto te pudo hacer tanto mal.

    O quizás te acuestes por las noches y te preguntes por qué no puedes conocer a alguien lo suficientemente interesante como para querer conocerlo mejor.

    Pareciera como si todos los que conoces ya llevan años de novios y algunos empiezan a casarse. Quizás tú también amas realmente a alguien, pero simplemente no estás seguro de si te sientes preparado para comprometerte por el resto de tu vida.

    Los ligues y las citas de una noche te empiezan a parecer baratos, y emborracharte y actuar como un idiota empieza a parecerte verdaderamente estúpido.

    Salir tres veces por fin de semana resulta agotador y significa mucho dinero para tu pequeño sueldo.

    Miras tu trabajo y quizás no estés ni un poco cerca de lo que pensabas que estarías haciendo. O quizás estés buscando algún trabajo y piensas que tienes que comenzar desde abajo y te da un poco de miedo.

    Tratas día a día de empezar a entenderte a ti mismo, sobre lo que quieres y lo que no. Tus opiniones se vuelven más fuertes.

    Ves lo que los demás están haciendo y te encuentras a ti mismo juzgando un poco más de lo usual porque de repente tienes ciertos lazos en tu vida y adicionas cosas a tu lista de lo que es aceptable y de lo que no lo es.

    A veces te sientes genial e invencible, y otras...solo,con miedo y confundido.

    De repente tratas de aferrarte al pasado, pero te das cuenta de que el pasado cada vez se aleja más y que no hay otra opción que seguir avanzando.

    Te preocupas por el futuro, préstamos, dinero... y por hacer una vida para ti. Y mientras antes ganar la carrera sería grandioso, ahora tan solo quisieras estar compitiendo en ella.

    Lo que puede que no te des cuenta es que todos los que estamos leyendo esto nos identificamos con ello.

    Todos nosotros tenemos "veintitantos" y nos gustaría volver a los 15-16 algunas veces.

    Parece ser un lugar inestable, un camino en tránsito, un desbarajuste en la cabeza... pero TODOS dicen que es la mejor época de nuestras vidas y no tenemos que desaprovecharla por culpa de nuestros miedos...

    Dicen que estos tiempos son los cimientos de nuestro futuro.Parece que fue ayer que teníamos 16... ¿¡Entonces mañana tendremos 30!? ¿¿¿¡¡¡Así de rápido!!!???


    HAGAMOS VALER NUESTRO TIEMPO... QUE NO SE NOS PASE!

    La vida no se mide por las veces que respiras, sino por aquellos momentos que te dejan sin aliento...

    Envíale esto a tus amigos de veintitantos... quizá le ayude a alguien a darse cuenta que no esta solo entre tanta confusión...

    By Blogger Gemma Pagès, at octubre 31, 2007  

  • osti! si que era llarg, no? en el mail no ho semblava tant!!

    jeje

    ens veiem1!

    gemma

    By Blogger Gemma Pagès, at octubre 31, 2007  

  • De vegades millor no tancar cap cercle.
    Bon nadal jajaja
    Petonssss

    By Blogger Tazky, at noviembre 01, 2007  

Publicar un comentario

<< Home